|
|
| |
|
|
| |
KÖPRÜ
İLKER GÜLBAHAR
Yaşlanmalı ve yalnız kalmalıydı.
Kimsesizlik iliklerine işledi, saçının beyazlarını yazmalarla kapattı.
Bir şeyler onu ürpertmeliydi.
Karanlıktan çok korktu, her odanın bir köşesini mumlarla ve kibritlerle doldurdu.
"Allahım", dedi seccadeye her oturuşunda, beni madde ve manada yalnız bırakma.
Şehrin tüm ışıkları kesildiğinde Kütahya halısının yumuşaklığını yanaklarında duydu.
"Allahım" diyebildi.
İnce bir köprüden geçmeliydi, köprünün en ince yerinde alnından ışıklar saçıldığını ne huriler ne zebaniler görebildi. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
