|
|
|
|
|
BİR DESTANI YAZAR GÖZLERİN
MACİT ER
1
o günün tanığı ile seni konuştuk
hani
hatırlarsın
tüm zamanı kucaklamış
evreni bir bir adımlamıştık
2
dalga dalga bir aydınlık yayılırdı saçlarından
yeni doğan güneşe umut saçardı gözlerin
gün sende doğar sen de batardı
3
o mahzun bakışlarınla
sanki göz gözeyim
bir çağlayan olup dökülür kalbime
âsûde sesin
her gece düşümde
alıp götüren beni
uçsuz bucaksız baharlara
o sensin değil mi
o sensin
4
işte
senden konuştuk yağmurla
o kendini kattı
ben gözyaşımı
birlikte aktık
tanımsız uzaklara |
|
|
|
|
|
|
|
|