SENSİZLİĞİN ERTESİ

Murat Ak

Şimdi saat sensizliğin ertesi…
Alışmaya çalışıyorum yokluğuna;
Yokluğun içimde büyük bir ürperti. 
İki damla yaş gözümde
Sanki, sanki seni çağırırcasına
Alışmışım bir tanem…
Olmuyor, olmuyor sensiz! Yapamıyorum
Bir görsen şu halimi…
Aşkın aldı götürdü bütün benliğimi. 
Karşımda duran ayna bile, 
Bana, bana yalnız sensizliği yansıtıyor. 
Anla bir tanem seviyorum…
Söyle var mı daha ötesi?
Sensizlik ölüm bana!

Şimdi saat yokluğun ertesi…
Kahrediyor bu ayrılık içimi. 
Nefeslerin kesik kesik olmuş; 
İçimi çekercesine, 
Sanki, sanki her nefes alışımda sensizliği soluyorum. 
Olmuyor, olmuyor! Yapamıyorum sensiz. 
Göz yaşlarımla boğmaya çalışıyorum kendimi…
Ya sen, ya hiç dercesine. 
Anla bir tanem seviyorum, 
Ölesiye, ölesiye seviyorum, 
Söyle, var mı daha ötesi?

Şimdi saat, ayrılığın ertesi…
Sensizlik büyük bir alev oldu içimde
Ya sen söndürürsün bu alevi, 
Ya ölüm!
Şimdi içimde kalan korku
Bir Allah, bir de sensizliğin korkusu!
Anla bir tanem her şeyden vazgeçerim, 
Ama senden asla!
Artık tek bir şey diyeceğim: 
Ya sen, ya sensizlik, 
Sensizlik ölüm bana!