SEVGİ
ÇİÇEĞİ
S.
Nur Kemendi
Umutlar
bize kalmalı karanlık gecelerden, sevgi ve mutluluk
bize kalmalı. Ne acılar, ne tasalar yok etmeli insanlığı…
Bekleyiş, yüreklerde sükûta çarpıyor yavaş yavaş.
Ellerin güle, gözlerin gülüşe hasretken, umutlarda
yarışmak niye?..
Ey insanlar! Savaşları tarihe gömün artık…
kimseye fayda yok didişmelerden. Sevgi çiçekleri açsın
her yerde... Yok olmasın depremlerle savaşlarla insanlık...
Çiçekleri yolunmasın kardeşliğin, unutulmasın ağlayışları
bebeklerin...
Durun!...
Korkuyu öğretmeyin çocuklara… Öcülerle cadılarla
yok etmeyin hayalleri... Bal kabağından araba,
farelerden arabacılar olsun ne çıkar? Kime zararı
var düşlerin...
Gökkuşağını altın makasla kestim yağmur bulutlarının
penceresinden... Bir uçurtma yaptım kırpıntılarından...
Gövdesine sevgi ibrişimiyle mutluluk, kuyruğuna
insanlık takıverdim gergef gergef… Ve salıverdim
uçurtmamı dünyaya... Dokunmayın rüzgarına
uçurtmanın...
Eskiden bunca acı gelmezdi yalnızlık… İnsanlık
tükeniyor mu ne? Herkes robotlaşıyor. Sevgiye yer açın
aranızda ne olur? Susturmayın çocukların kahkahalarını...
Dudakları yukarıya kıvırıp, gülümseme çabasında
yok etmeyin mutlulukları… Annemin bana verdiği şeyi
istiyorum. Hatırladıkça hissettiğim, hissettikçe
hatırladığım ilk sevgiyi istiyorum, çok mu? Tüm
insanlığa avuç avuç dağıtabileceğim sevgiyi…
Sevgiler tomurcuklanmalı gönül bahçelerinde...
Çiçek tozlarını avuç avuç saçmak, sonra öbek
öbek dermek ve benden sonraki kuşaklara vermek
istiyorum. İnsanlık yitmeli ilk dönemeçte... Sevgiyi
verin bana... Sevgi tomurcukları çiçek açmalı
gönüllerde…
|