Yıl:1 Sayı:1  NİSAN 2000

Editörden
Künye
Yazılar - Şiirler
Kültür - Sanat
Mizah

Röportaj

Sağlık
Sizden Gelenler

Anasayfa

 

 
 
 

KAR

M. Bahaddin Koç

Kar yağıyordu… Günlerdir ümitle, hasretle, özlemle beklediği kar… İşte yağıyordu… Kurduğu hayallerde kar, umut ışığı rolündeydi. Bunalıma düştüğü zamanlarda, gözlerini kapatır, o eşsiz doğa olayını hayal ederdi. Kar yağınca bütün dertleri bitecek, beyaz; yaralarına ilaç olacaktı(!)… Ama öyle olmadı, olamazdı da… İnsan oğlunun makinelerle iç içe yaşadığı, duygusuz, ruhsuz ve her türlü maneviyattan uzak bir çağda, kardan medet ummak da ne oluyordu?.. Her şeye rağmen bozuk morali biraz düzeldi, fakat dertlerini unutturmaya yetmedi. Binlerce kar tanesinin birbirine temas etmeden gök yüzünde raksetmesine benziyordu genç adamın beynini kemiren düşünceler… Ve hepsi birbirinden öyle farklıydı ki… 

'Kar'a baktı; yorgan gibiydi… Her şeyi öğretmeye muvaffak oluyordu… Gece gibi… Ansızın, alelâde bir kızı sevgilisine benzeten bir aşık gibi irkildi… Hemen silip attı bu düşünceyi zihninden… Hayır!.. Hiçbir şey benzeyemezdi geceye… Sadece andırıyordu o kadar… 

Son bakışlarını 'kar'a kilitledi genç adam… Bir an için kar ile tek vücut olmayı düşündü ve birdenbire, kendini bembeyaz yorganın üzerine bırakıverdi… Hayret!.. Üşümüyordu… Hatta, içine ılıkça, anlatılamaz bir duygunun aktığını hissediyordu… Kar ile dosttu artık… Geceye ihanet etmeksizin… Sonsuza kadar bu yeni dostuyla yaşamayı düşündü ve öylece kaldı.

Ertesi gün, tan ağarırken tırmalayıcı siren sesiyle mahalleyi ayağa kaldıran ambulans, karların altında soğuk, kaskatı olmuş bir bedeni bilinmeyene doğru götürüyordu…

 

 
'Kar'a baktı; yorgan gibiydi… Her şeyi öğretmeye muvaffak oluyordu… Gece gibi… Ansızın, alelâde bir kızı sevgilisine benzeten bir aşık gibi irkildi… Hemen silip attı bu düşünceyi zihninden… Hayır!.. Hiçbir şey benzeyemezdi geceye… Sadece andırıyordu o kadar…
  

Ana Sayfa  l  Editörden  Künye  l  Kültür - Sanat  l  Mizah  l  Röportaj  l  Sağlık  l  Sizden Gelenler  E-Mail