YARIDA KALMIŞ BİR SEVDÂ

Yunus Çukurkaya

Bir bakış yükselir gâyesizlikten
Ve bir alkış, karanlıklar içinden gelen
Bir umursamazlık içinde kalmış davalar
Açık bir el bekliyor hissiyatın duâsı
Soğuk bir ter damlası
Düşmüş yanaklarına
Ağlamaklı bir ses gelmiş
İdrâkten uzak kulaklarına
Sızlayan bir yürek taşımıyor bedeni
Yaratılmışlığın zıttına giden ayakları
Ve fıtrata karşı gelen 
İnatçı duyguları...
Kafasında,
Hasmına hizmet eden bir beyin
Ve boşa harcanmış
Bir ömür, arkasında...
Artık fedâkarlık değil beklenen
Zehirli bir yılan gibi dursun kenarda
Varsın karşı saflarda görelim onu
Tutup kaldıracaklar vardır elbet
Bir kavşağın yarısında kalan sevdâyı
Ne ihânetler gördü bu yürek
Dostluk elbisesinin içine gizlenmiş
Ha,in vücutlar...
Yürekler de gördü gözlerimiz
Sevdasına adamış hayatını
Ve gayesi uğruna, 
Ertelemiş umutlarını
Çılgın bir benlik yağmurunun altında
Küçük bir balkon altına gizlemiş
Yüreğini
Fedâkarlık duygusunun kaybolduğu bir anda
O öldürmüş benliğini
İnancın verdiği ağırlık hissedilir
Onun gözlerinde, 
Ve bir nefeste gizlenen varlık
Huzura çağırır onu
Bilinmezliğin muhasebesini yapıp
Sualsiz bir teslimiyetin
Rahatlığı vardır yüreğinde
Tutup kaldıracaklar bulunur elbet
Bir kavşağın yarısında kalan sevdâyı...