ŞİİR HASRETE YENİK DÜŞERKEN

Hüseyin Bektaş

Hasret mi iyi, şiir mi kötü bilemedik
Kıyısında durduğumuz bahçeler serin
Gölgesine vardığımız leylaklar solgun
Bugün yaprak döküyorsa ağaçlar
Yarın kuruyacak elbet
Günahı seven bir çocuk kadar güleç
Çürüyen dizlerimiz kadar
Toprak kokmadığından

Hoş, 
Her isteyen dinledi türkümüzü bizim
Toprağın renginde yüzümüz ağarırken
Anlamı varsa eğer korkunun
Sen yanımızda yeni bir taydın,
Kılıcımız
Yıldızlar çekilirken gökyüzünden
Ve, 
Hasrete yenik düşerken şiir

Hasret ateşini sen yaktın
Şiiri biz söndürdük
Diz çöktük, divan okuduk
Sırrına ermeden toprağın
Yola çıktık
Ve yorulduk