BEN
YABANCILARDANIM
Muharrem Bektaş
/ İronik bir üşüme içmişsin, dediler.
Ama gelecekte söz,
insanları ağıt gibi göreceğim. /
1.
ve hepten kısık bir sesim ben
yaşamak yerine
şiirin ve ölümün zırva yanlarını
kutsayışım bundandır.
odamın içinde sokak sokak dolaştırıp büyüttüğüm gencecikliğim
yoluma dikilse de
ben bu yazgıyı
böyle;
siyah ve sessiz bitireceğim.
2.
saygısız ve asi olmayı
ansızın çöküveren
bir fırtınada söktüm.
fırtına gibi,
üşümek gibi...
bir öğretiydi sanki
gibiydi
gözleri güleç
kaşları sert
belki de
solgun ve yorucu bir serüvenin
son kalıntısıydı.
3.
-ey aziz öfke-
dedim.
bundan böyle
güz gibi sızılarla büyülenen gecelerden kalma hırçın sessizliğimle,
hanidir siyaha çalan
aldanmak kadar sarışın
anı kadar yakın olan
bütün korkularımı
-belki musibetim olur ya-
yabancı ve gürültüsüz içeceğim
bu,
gevşemek kadar bayat bir duygu.
diyorum öfkeli miyim,
yok diyorum
belki bir yanılgı
ve hepten tenha bir düşüm ben.
ama diyorum
devam ediyorsa şayet, ölmeye yaşam
yaşamak yerine varolmayı denemek gerek
/ dediler:
-ironik bir üşüme içmişsin.
dedim:
-gelecekte söz,
insanları ağıt göreceğim. /
|