BİR GÜZ RESMİ

Üzeyir Sali

kalemimi kırarak başlıyorum yeniden yalnızlığa

sulandırılmış acı alıyorum biraz, kederim değişmiyor
kuşlar yine aynı kederle uçuyor ıslanmasalar da
yağmurlar yağsa da biliyorum yine aynı keder

böyle bu; ben suskun ben eteğinde çırpınan kara dantel
çivili göğsüne yaslasam da başımı
saçlarından dökülen yine kederler

ellerine kapanıp kırılsa da kundakçı yüzüm
sövülen bir adam halinde çıksam kapılardan
yine arkandan ağlaşan kara gözlü kederler

kara ankara renginde kâğıtlar kullansam da
kara bayraklara sarınıp dolansa da rûzigâr