|
|
|
en yüksek desibelden
başlıyorum seni sevmeye.
öyle karma bir koro ki,
senin adını söyleyen.
söyleyen değil,
açıkça bağıran.
panflütün kulağıma ince dokunuşu gibi,
nasılda dokunuyorsun ellerime.
bir söz söylesen
kalbim onunla çarpar.
yankı yapar kalbimde
bir oraya,
bir buraya,
vurur.
sonsuz bir kanon
olur sesin kalbimde.
vokalim rüzgarlardır
ıslık çalar inceden inceye
en hasretlik yerinde şarkının
başlar fırtınası gökyüzünün.
hele bir de dalgalanan saçların yok mu
arp çalan bir ustanın
ince dokunuşlarıyla dokunmak isterim
onlara...
ama ne mümkün hiçbiri,
sen alto
ben tenor...
|
|
|
|
|
